یامهدی

خداوند متعال، در آیاتی از سوره احزاب به همسران پیامبر اینگونه فرموده است:

« وَاذْكُرْنَ مَایُتْلَیٰ فِی بُیُوتِكُنَّ مِنْ آیَاتِ اللَّهِ وَالْحِكْمَةِ إِنَّ اللَّهَ كَانَ لَطِیفًا خَبِیرًا» 

  « وآنچه را ازآیات خداوند و حکمت [علوم عقلی واحکام شرعی] درخانه های شما قرائت می شود، حفظ کنید و به خاطرتان باشد، همانا که خدا همواره ریزبین و آگاه است».

مفسر بزرگ قرآن کریم و صاحب المیزان، در تفسیر این آیه می فرماید: مراد از «ذکر» در این آیه معنای مقابل «فراموشی» است که همان «یادآوری» می باشد و این به معنی تأکید در آیه، بر حفظ قرآن است.

تأکید دیگر در کلمه «فی بیوتکن» است. این معنا را می دهد که مردم باید امر خدا را مانند همسران پیامبر یاد بگیرند، چون سزاوار نیست که وقتی قرآن در خانه های ایشان نازل می شود، او امر خدا را فراموش کنند، باید قرآن را تلاوت کنند و حفظ کنند تا از آن غفلت نکنند.

    «وَلَقَدْ يَسَّرْنَا الْقُرْآنَ لِلذِّكْرِ فَهَلْ مِن مُّذَّكِر» 

   « به راستی ما قرآن را برای تذکر و پندآموزی، آسان و قابل فهم کردیم، پس آیا پندگیرنده‌ای هست؟»

مرحوم طبرسی، مؤلف مجمع البیان، منظور از آسان سازی قرآن برای ذکر را این گونه می داند که آن را برای حفظ و قرائت آسان کردیم تا همه آیات آن، امکان از حفظ خواندن را داشته باشند.

استاد مرتضی مطهری رحمة الله نیز در کتاب آشنایی با قرآن می فرماید: «قرآن از کتاب هایی است که آمادگی اش برای حفظ شد ناز هر کتاب دیگری بیشتراست. شعر را می شود حفظ کرد، قرآن شعر نیست، نثراست؛ در بین نثرها، تنها کتاب نثری که در عالم قابل حفظ کردن است قرآن است. هیچ کدام از  کتاب ها ی آسمانی جز قرآن، قابلیت حفظ کردن را ندارند».

«بَلْ هُوَ آيَاتٌ بَيِّنَاتٌ فِي صُدُورِالَّذِينَ أُوتُوا الْعِلْمَ وَ مَايَجْحَد بِآيَاتِنَا إِلَّا الظَّالِمُونَ» 

    « بلکه این قرآن آیات روشنی است، در سینه های کسانی که به آنها علم [الهی] داده شده است و هرگز آیات ما را جز ستمکاران انکار نمی کنند».

در تفاسیر شیعه ازجمله «البرهان» مصداق بارز «صاحبان علم» که قرآن بر سینه های آنان جای گرفته را «ائمه» که جانشینان بر حق پیامبر گرامی صلی الله علیه و آله هستند، معرفی می‌کند