یامهدی

شهيد ثاني رحمت الله عليه:
شهيد ثاني در کتاب شريف منية المريد در باب اداب تعليم و تعلّم مي فرمايد: اوّلين کاري که طالب علم موظّف به انجام آن است حفظ متقن قرآن کريم مي باشد چرا که قرآن اساس علوم و اهم آن مي باشد و سيره متقدّمين بر اين بود که فقه و حديث را به غير حافظ قرآن تعليم نمي نمودند و پس از حفظ قرآن، اشتغال او به ساير علوم نبايد به نحوي باشد که منجر به فراموشي قرآن گردد و يا آن را در معرض فراموشي قرار دهد، بلکه بايد فراگيري آن را ادامه داده و روزانه مقداري از آن را دائما تلاوت نمايد. منيةالمريد- ص 263.
- آيت الله العظمي بروجردي رحمت الله عليه:
از حفظ داشتن قرآن توشه اي براي انسان است. افسوس بر کسي که از دنيا برود و توشه اي نداشته باشد. زندگي آيت الله بروجردي ص 165.
- حضرت آيت الله العظمي بهجت قدس سره:
قرآن را حفظ کنيم تا هميشه با ما باشد و ما با او باشيم، به قرآن تحصّن بکنيم و آن را وسيله حفظمان در فتن و شدائي دنيا قرار بدهيم. به سوي محبوب ص 71.
… قرآن را حفظ کنيد نتيجه حفظ قرآن قابل توصيف نيست… قاعدتا حفظ قرآن خيلي آسان است و تکرار هم لازم ندارد: «سهل الله حفظه لامته» خداوند، حفظ قرآن را بر امت رسول خدا (ص) آسان نموده است. ولي ابقا و نگهداري از آن تکرار لازم دارد، زيرا که فرمود: «تعاهدوا هذا القرآن، فإنّه وحشي.» قرآن را تکرار کنيد، که زود از خاطر مي رود. در محضر حضرت آيت الله بهجت ص 115.
- حضرت آيت الله العظمي تبريزي رحمت الله عليه:
حفظ قرآن کريم ثواب و فضيلت بزرگي دارد لکن کسي که قرآن را حفظ کرده بايد محافظت کند تا از يادش نرود، کوتاهي کردن در اين امر بعد از حفظ قرآن به نحوي که يادش برود اشکال دارد. والله العالم.
- مرحوم نهاوندي (مؤلف تفسير الرّحمان):
حفظ قرآن از مهم ترين عبادات و مؤکّدترين مستحبّات است. از آنجايي که حفظ قرآن از روي معرفت و ايمان، نورانيّت قلب و انشراح صدر و انبساط روح و تهذيب نفس را به دنبال دارد؛ اجر او روز قيامت هم سنخ با اوست، زيرا حافظه قرآن غرق در نور خداست و نزد خداوند از مقرّبان است. و مع الاسف ان عبادت با فضيلت در زمان ما ترک شده است در حالي که در زمان هاي قبل از اين، شيوع داشته است به طوري که طبق آنچه گفته شده است غير حافظ قرآن در بين مسلمانان موهون بوده است. تفسير نفحات الرحمن، ج1، ص 35.
- علّامه شهيد استاد مطهّري رحمت الله عليه:
حفظ کردن قرآن مثل تلاوت کردن آن امر بسيار مطلوبي است و مخصوصا بعد از آن که انسان حفظ کرد نبايد بگذارد فراموش بشود. شايد گناه هم داشته باشد که انسان قرآن را حفظ کند و بعد اين قدر نخواند تا فراموش بشود. افرادي که حافظه شان ضعيف است لااقل اگر يک سوره دو سوره پنج سوره حفظ مي کنند، نگذارند که همان سوره ها فراموش بشود؛ چون بعضي، حرام و گناه مي دانند که انسان قرآن را حفظ کند و بعد بگذارد فراموش بشود. کتاب آشنايي با قرآن ج 5 ص 228.
- حضرت آيت الله العظمي مکارم شيرازي دام ظله:
«من معتقدم که طلبه ها دو دسته اند؛ يک دسته حافظه هاي قوي و زمينه هاي ذهني مناسبي براي حفظ قرآن دارند به گونه اي که اگر وقت بگذارند، به راحتي مي توانند حافظ قران شوند. من به اين گونه افراد سفارش مي کنم که حفظ قرآن را به طور جدّي پيگيري کنند، حوزه ها يک عدّه حافظ قرآن در سطح عالي داشته باشند؛ ولي گروه ديگري هم هستند که تا اين اندازه آمادگي ندارند و اگر بخواهند حافظ قرآن شوند، بايد همه وقتشان را روي حفظ بگذارند. من به اين دسته توصيه مي کنم آياتي را که براي استشهاد بر مسايل مختلف مورد نياز است حتما از حفظ داشته باشند.» مجله پيام قرآن پيش شماره 6 شهريور 72، ص 52.
ايشان در يکي از جلسات درس خارج خود فرموده بودند: «مرحوم آيت الله خويي در دوران پيري به حفظ قرآن مشغول شدند» و آنچه که معروف است اين است که در همان سنين پيري موفق به حفظ بيش از 25 جزء از کلام الله شده بودند.
- حضرت آيت الله العظمي صافي گلپايگاني دام ظله:
حفظ قرآن کريم بسيار فضيلت دارد و سيره متشرّعه از هنگام نزول قرآن در بين همه طبقات مؤمنين بر حفظ آن بوده و هست و وضوح مطلب به قدري است که محتاج به شرح و تفصيل نيست.